અંકમાં ભીની માફક પળો થોડી સંગ મસ્તી હતી,
"કેવુ છે બેટા?" પૂછ્યું તું પ્રેમથી,
એ બેસવું, એ વાત કરવી – હવે બધું સપનાવતું લાગે છે.
ચંચી માસી, તું હતી ઉંમરમાં મોટી,
પણ દિલથી તો બાળકી જેવી હતી,
એક સુંદર વાતોનું ઝરણું,
અને આપણાં દુ:ખ-સુખની સહાયક એક છાંયાવટ જેવી હતી.
મારે ક્યાં ખબર હતી એ મુલાકાત છેલ્લી હશે,
હસતાં મુખે તું જે રીતે કહેતી હતી –
"ફરી મળશું...જલ્દી આવજે!"
એ વાક્ય આજે મારા હ્રદયમાં ગૂંજે છે, એક અધૂરી પ્રાર્થના જેવી.
તું તો ગઈ અચાનક… હજી તો વાત બાકી હતી,
એક સાથે ચા પીવાની ઇચ્છા હતી,
તારા હાથની દાળ, અને એ મીઠી એવી સુખડી,
હવે બસ યાદ રહી ગઈ – શબ્દોની મીઠી છાંયાની સાથે.
તું હતી એમ નહીં કે તું કોઈ મોટી વ્યક્તિ હતી માત્ર,
તું તો એ વૃક્ષ હતી કે જેના છાંયે ઘણા ઊભા રહ્યા,
તું એ આશિર્વાદ હતી કે જે શબદથી ઉપર હતી,
તું એ "માસી" હતી, જે માતા જેવી લાગતી હતી.
એ ઘરના દરેક ખૂણામાં તારો ગૂંજ છે,
એ વાસણોની ખટખટ… એ હસતી આંખો,
હવે શાંત થઇ ગઈ છે અવાજે,
પણ રાતે તું સપનામાં વાત કરે છે – એ સાચું લાગે છે.
માસી, તારી વિદાય અચાનક હતી,
પણ તું ગઈ નથી – તું હવે અહીં છે,
યાદોમાં, લહેજામાં, તારી ભીની મમતા ભરી વાતોમાં,
અને ખાસ કરીને, એ પંદર દિવસમાં –
જ્યાં તું હસીને મળેલી, જાણે આ દુનિયામાં કંઈ બાકી ન હતું...
હવે બસ પ્રાર્થના છે –
ભગવાન તને શાંતિ આપે,
અને જો એ દુનિયામાં પણ ચા મળે,
તો ક્યારેક તું એ જ રીતે કહેજે –
"બેટા, આવજે ફરી – થોડી વાતો બાકી છે."
- Miss you Maasi